Praha

Hermelín, hvad er nú thad?
Fyrsta sinni er ég bragdadi thann undarlega rétt var ég med Audi á Kaffi 14. Ég var svöng en ekki var margt ad snaeda thar annad en týpískir tékkneskir barréttir, svo sem hermelín og utopenec (pylsa). Nú, ég pantadi hermelín og viti menn, á diski kemur heilt, kringlótt ostsstykki, líkast camembert eda thvílíku. Badadur olíu og lauk og braud í körfu fylgdi med. Ég verd ad segja ad ég var ekki of hrifin af thessum rétti. Fannst ég verda sem ostur ad innan og fannst skrýtid ad borda heilt marinerad oststykki med hnífapörum.
Naest er ég bragdadi thennan rétt var ég stödd úti á landi med Tékkahóp. Bar thá annad vid. Osturinn var mjúkur undir tönn og ákaflega lystugur í alla stadi. Marineringin hafdi heppnast mun betur en á Kaffi 14, en kannski var hann bara of ungur thar.
Sídan hef ég bragdad hermelín vída. Nú sídast í gaer, og held ég svei mér ad thar hafi ég dottid nidur á besta hermelíninn í Prag. Og hvar haldidi? Nema á Billjardklúbbnum, nokkrar húsalengdir í burtu!!! Osturinn er skorinn til helminga eftir endilöngu og oft eitthvad krydd sett inní, sídan er hann látinn liggja í olíu med lauk og kryddi og hvad veit ég. Í hermelíninn á billjard hafdi verid settur hvítlaukur! MMM..... Og svo var hann greinilega búin ad liggja lengi í olíunni.. Látid Hermelín ekki framhjá ykkur fara og laerid ad meta ost med olíu.

Thad er ekki alltaf svo audvelt ad fara. Jafnvel thad erfidasta sem fólk gerir. Og nú er ég haegt og rólega byrjud ad kvedja Prag. Ég hef gert mér grein fyrir hvers ég mun sakna mest og thad er einfaldlega ég sjálf í Prag. Thessi litla mynd af mér og mínu litla, mátulega lífi í thessum litla bae. Versla í Normu, standa í sporvagni, hlaegja ad hundum, sjá drukknar konur detta nidur stiga og hjálpa theim ad standa á faetur, neydartilfinningin sem ég fae í hvert sinn er sjúkra- eda brunalidsbílar bruna framhjá á ógnarhrada med vaelandi sírenum og mér finnst ég vera stödd í framhaldsthaettinum "Á milli lífs og dauda", láta mala fyrir sig kaffibaunir frá Afríku eda Sudur-Ameríku sérstaklega í einn bolla af kaffi sem ég drekk á stadnum vid stóran glugga og maeni á götulífid, fara út ad hlaupa, hreystin uppmálud, á morgnana, tala tékknesku og nota ord einsog: sko, hérna, örugglega, jeminn, thad er aldeilis, leita ad besta hermilíninum, kenna íslensku en geta samt ekki útskýrt hvers vegna lýsngarord í kk. hafa veika beygingu.., hafa komist ad tví ad Florenc er bara örstutt frá midbaenum, en í fyrra fannst mér ad Florenc hlyti ad vera sudur í Kópavogi midad vid Kringluna, fá sér bjór vid hátídleg taekifaeri og fara á útihátídir, finna nýjan bar, hafa taekifaeri til ad borda ógedslega óhollan, tékkneskan mat fyrir 25kr, fara í bíó og áfram maetti lengi telja í thessari vaemnu nostalgíu.
Lífid leidir mann áfram, og ef til vill aftur hingad einhvern daginn...
Fyrir thá sem eru á leidinni til Prag maeli ég med eftirfarandi áhugaverdum og ekki mjög túristískum stödum: Vítkov, minnismerki um Jan Zizkov spölkorn frá Florenc(metro, tram, straetó), Olsanské hrbitovy-gydingakirkjugardur - metrostop Želivského, útihátídin Mezi Ploty, haldin sídustu helgina í júní.. ég tharf greinilega ad fara ad opna ferdaskrifstofu!